Testy mikrobiologiczne – czystość kosmetyków i testy konserwacji
Czystość mikrobiologiczna produktów kosmetycznych jest kluczowym elementem ich bezpieczeństwa. Producent powinien nie tylko zachowywać określone procedury i standardy wytwarzania, lecz również stale prowadzić weryfikację czystości mikrobiologicznej surowców oraz wyrobów gotowych.
- EN ISO 21149 – ogólna liczba drobnoustrojów
- EN ISO 22718 – obecność Staphylococcus aureus
- EN ISO 22717 – obecność Pseudomonas aeruginosa
- EN ISO 18416 – obecność Candida albicans
- EN ISO 21150 – obecność Escherichia coli
- EN ISO 16212 – liczba pleśni i drożdży
Testy Konserwacji (ang. Challenge test) polegający na zakażeniu badanej masy kosmetycznej szczepami Pseudomonas aeruginosa, Staphylococcus aurerus, Candida albicans oraz Aspergillus brasiliensis (dawniej Aspergiliius Niger) i obserwacji redukcji drobnoustrojów w czasie, która określa skuteczność układu konserwującego w recepturze
Do najczęściej stosowanych metod należą:
- Norma EN ISO 11930
- Metoda Farmakopealna
- Metoda Koko Test
Test Konserwacji przeprowadza się na różnych etapach produkcji i przechowywania:
- na etapie opracowania produktu (w celu uzyskania właściwego układu konserwującego)
- w czasie produkcji (w celu potwierdzenia braku ujemnego wpływu procesu technologicznego na trwałość konserwantów i skuteczność ich działania)
- dla zabezpieczenia produktu kosmetycznego w przypadku nieprzewidzianego wystąpienia zakażenia w czasie produkcji oraz podczas użytkowania przez konsumenta
- dla oceny działania wobec szczepów środowiskowych, stwarzających problemy mikrobiologiczne.